Dit najaar legde ik enkele bedrijfsbezoeken af. Twee daarvan maakten een onuitwisbare indruk op mij. Eigenheid in de manier van werken, oftewel de bedrijfsfilosofie, maakt beide zo bijzonder.
Eén van onze opdrachtgevers vond geen van de bemonsterde bakstenen goed genoeg voor zijn nieuwe woning. En dus speelde ik als architect mijn laatste troefkaart uit: de Kolumba™ van Petersen. De haute couture van de bakstenen. Omdat deze steen zich in het hoogste segment bevindt was het er nog nooit van gekomen hem toe te passen. Daardoor niet alleen een mooi moment voor de klant maar ook voor ons. Al snel bleek dat goed voorbeeld doet volgen. Een tweede opdrachtgever wil deze prachtige bakstenen laten toepassen.
De Kolumba schittert in fraai promotiemateriaal. Waaronder het huismagazine van Petersen. Bovendien is HafenCity, een stadsdeel van Hamburg, een echte showcase voor de verschillende producten van het familiebedrijf. Maar er gaat niets boven het daadwerkelijk beleven van de oorsprong van deze stenen. Gelukkig kregen wij de unieke kans om de fabriek te bezoeken.
Ter plekke kregen we een inspirerend gastcollege van Christian Petersen, de 70-jarige baas van het bedrijf en 9e generatie Petersen. Geen gelikte Prezi presentatie maar een innemend verhaal vol anekdotes, ondersteund met een stapel A3 foto’s. Over misbaksels die een succes werden en over gekke architecten wiens ideeën voor Christian niet gek genoeg kunnen zijn. Bij Petersen denken ze namelijk niet in problemen maar in creatieve oplossingen. Daarbij tonen ze de kracht van een onafhankelijk familiebedrijf dat naar maximale kwaliteit streeft. Een indrukwekkende kennismaking om nooit meer te vergeten.
Voor een vriendenclub organiseerde ik een reisje naar Bilbao en San Sebastian. Natuurlijk bezochten we het Guggenheim en deden wij ons te goed aan pintxos, de Baskische variant van tapas. Wist u dat de pintxoscultuur de voedingsbodem is voor de 38 Michelinsterren die Baskenland rijk is? In 2009 richtten topchefs uit deze regio de eerste culinaire universiteit van Europa op in samenwerking met de Mondragon universiteit. Dit om de Baskische keuken te borgen en een centrum voor foodinnovatie te creëren samen met het bedrijfsleven. En met succes: sinds 2011 behaalden al 300 studenten hun master.
Ik kende dit geweldige universiteitsgebouw in de heuvels van San Sebastian tot nu toe alleen uit tijdschriften. Het mocht dan ook zeker niet op mijn lijstje van bezienswaardigheden ontbreken. Tijdens ons bezoek bleek er een geweldige bedrijfsfilosofie achter dit Basque Culinary Center te zitten. Door middel van cursussen, lezingen en workshops realiseert dit instituut een maximale uitwisseling met de regio. Een mooi streven om culinair erfgoed te behouden en verder te ontwikkelen.
Basken zijn trots op hun lokale identiteit en het imago van hun eetcultuur. Topchefs uit de regio zitten gewoon samen aan tafel, omdat eten verbindt. Daar kunnen wij als architecten nog wat van leren!